ช้องนาง
“นาเวศเคลื่อนคล้อยคลา
ล่วงลอยตามชลธาร
ชมไม้ในอุทยาน
ชมไม้ในอุทยาน
บานเกลื่อนกล่นหล่นเรี่ยราย
ช้องนางนางคลี่ไว้
ช้องนางนางคลี่ไว้
คิดทรามวัยเคยสรงสยาย
กลิ่นร่ำน้ำอบอาย
กลิ่นร่ำน้ำอบอาย
ไม่วายว่างห่างหอมเอยฯ”
(กาพย์เห่เรือพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่5)
ช้องนางเป็นพืชพื้นเมืองของทวีปอาฟริกา เป็นไม้พุ่มเตี้ย แตกกิ่งก้านหนาแน่นใบมนปลาย ใบแหลม ดอกมีสีม่วงเข้ม รูปกรวยปากแตร มีกลีบ ดอก 5 กลีบ ออกดอกได้ตลอดปี สามารถเจริญเติบโตได้ทั้งในที่รำไรและกลางแจ้ง ขยายพันธุ์ได้โดยการตัดชำหรือการตอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น